کتاب تعلیمی کلیسای کاتولیک در شماره 2699 در مورد سه راه دعا

کتاب تعلیمی کلیسای کاتولیک در شماره 2699 در مورد سه راه دعا صحبت می کند: «خداوند هر فرد را بر اساس مسیرها و راههایی که او را خشنود می کند هدایت می کند. هر یک از مؤمنان به نوبه خود به صلاح قلب و بیان شخصی دعایش به او پاسخ می دهد. با این حال، سنت مسیحی سه بیان عمده از زندگی دعا را حفظ کرده است: دعای آوازی، مراقبه، دعای متفکرانه. آنها یک ویژگی اساسی مشترک دارند: یادآوری قلب. این هوشیاری در پاسداری از کلام و ماندن در پیشگاه خداوند، این سه عبارت را به لحظاتی قوی در زندگی نماز تبدیل می کند.»
کتاب تعلیم به صراحت بیان می کند که خصلت اساسی که آنها را به هم پیوند می دهد «یاد دل» است. برای اینکه دعا باشد، باید یک عمل قلبی، باطنی باشد، نه فقط یک امر ظاهری و ظاهری. این امر در مورد همه راه های نماز صدق می کند. 2700 که قسمت دعای آوازی را معرفی می کند ، به این صورت بیان می شود: «خدا با کلام خود با انسان صحبت می کند. و دعای ما از طریق کلمات، ذهنی یا صوتی شکل می گیرد. اما مهمتر از همه حضور قلب به کسی است که در دعا با او صحبت می کنیم. شنیدن دعای ما به کمیت کلمات بستگی ندارد، بلکه به شور و شوق روح ما بستگی دارد.
همچنین برای دعای آوازی آنچه اهمیت دارد، مشارکت فرد با تمام خود است، "به هر زبانی که نماز (اشاره ها و کلمات) باشد، تمام شخص در حال دعا است" CCC n.2562 . در نماز، گفتن صیغه های لفظی مطرح نیست، «قلب است که دعا می کند. اگر از خدا دور باشد، بیان دعا بیهوده است». idem
دعا کردن خرافات یا جادو نیست، بلکه "این رابطه زنده فرزندان خدا با پدر بی نهایت خوبشان، با پسرش عیسی مسیح و با روح القدس است." «پس زندگی دعا عبارت است از این است که از روی عادت در حضور سه بار خدای مقدس و در ارتباط با او باشد». شماره
حتی پاپ فرانسیس، در حضار عمومی 27 ژانویه 2020، در مورد دعا چنین بیان می‌کند: «وقتی می‌شنوم مسیحیان آیاتی از انجیل را مانند طوطی می‌خوانند، کمی آزارم می‌دهد. "اوه، بله، خداوند می گوید ...، او آن را اینگونه می خواهد ...". اما آیا شما با آن آیه با خداوند ملاقات کرده اید؟ این فقط مشکل حافظه نیست: مشکل حافظه قلب است، چیزی که شما را برای رویارویی با خداوند باز می کند. و آن کلمه، آن آیه، منجر به ملاقات با پروردگار می شود.»
خداوند انسان را به سوی و در دعا دعوت می کند تا او را در قلبش ملاقات کند. دل منزلگاهی است که خداوند در آن ساکن است، آن مکان تصمیم، حقیقت، ملاقات است، محل عهد است (ر.ک. n.2563 ). «قلب محل تحقیق و ملاقات است، در فقر و ایمان».
بنابراین، «دعا به اندازه ای باطن می شود که ما از «کسی که با او صحبت می کنیم» آگاه شویم. سپس دعای آوازی اولین شکل دعای تفکری می شود.» n.2704
«مدیتیشن بیش از هر چیز یک تحقیق است. روح به دنبال درک چرایی و چگونگی زندگی مسیحی است، به آنچه خداوند می‌خواهد پایبند باشد و به آن پاسخ دهد.» n.2705
دعای ذهنی «یک رابطه صمیمی دوستی است که در آن اغلب خودمان را تنها با خدایی که می دانیم دوستش داریم سرگرم می کنیم». n.2709
بنابراین «دعا گوش دادن به کلام خداست»، به صدای او که با قلب ما سخن می گوید، «عشق خاموش است»، «به اندازه ای که ما را در راز او مشارکت می دهد با دعای مسیح متحد می شود». اشتراک عشق است [...] تا آنجا که رضایت برای اقامت در شب تاریک ایمان است.» (ر.ک. 2716 به بعد )
در خاتمه، دعا چیست؟
دعا، اعتلای روح به سوی خداست، پاسخ انسان به محبت خداوند است و به همین دلیل باید تواضع را زیربنای آن قرار دهد. ( نگاه کنید به شماره 2559؛ 2561 )
"دعا یک تکانه قلب است، یک نگاه ساده به سوی بهشت، فریاد شکرگزاری و عشق در امتحان و همچنین در شادی." (سنت ترزای عیسی کودک)