آیا نماز ملاقات با خود است یا با خدا؟ آیا این گشایشی به سوی امر متعالی

آیا نماز ملاقات با خود است یا با خدا؟ آیا این گشایشی به سوی امر متعالی است یا تکنیکی برای خودکنترلی؟ آیا وجود متعالی عام است یا پدر عیسی؟ آیا این یک مسیر بسیار روحانی است یا طبق آموزه ها و شهادت انجیل؟ اینها برخی از سؤالات مربوط به آموزه و عمل به دعا، به ویژه آنچه که برای سایر ادیان باز است، توسط کمیسیون اسقفی دکترین ایمان کنفرانس اسقفان اسپانیا مطرح شده است.
این متن در اواخر ژوئن ظاهر شد، اما در آوریل گذشته تصویب شد، با عنوان: "روح من تشنه خدا، برای خدای زنده است." دستورالعمل های اعتقادی در مورد دعای مسیحی ". نقطه کانونی این پرسش، کاربرد تکنیک‌های مدیتیشن و نیایش ذن بودیسم، الهیات کثرت‌گرایی مذهبی، مسیح‌شناسی صرفاً نمونه در دعای مسیحی است. پاسخ عمدتاً انتقادی است، اما انتشار متن نمونه ای از گسترش افق دعا و تشخیص لازم در چارچوب یک پلورالیسم مذهبی است که اکنون به طور گسترده تجربه شده است.
تکنیک های شرقی و محتوای مسیحی
در بافت فرهنگی و اجتماعی معاصر، اشاره فزاینده ای به معنویتی وجود دارد که بیانگر جدایی واقعی از ایمان کاتولیک است، اما گاهی اوقات درخواست تکمیل و غنی سازی آن را نیز بیان می کند. عناصر بسیار متفاوتی با هم تلاقی می کنند و در هم می آمیزند: از ایمان گرایی تا احساسات گرایی، از زهد نمازگزار تا زیبایی تفکر. یادداشت اسقف‌ها «می‌خواهد ماهیت و غنای دعا و تجربه معنوی را که ریشه در وحی و سنت مسیحی دارد نشان دهد»، معیارهای ضروری برای تشخیص عناصر سازگار سایر سنت‌های دینی که امروزه رواج یافته است را یادآوری می‌کند و همچنین نقاط ناسازگاری را نشان می‌دهد. .
نماز هویت ایمان را می سازد. کلیسا به این اعتقاد دارد و چگونه دعا می کند. به همین دلیل فراخوانده شده است تا اعمال و الهیاتی را که پشتیبان توجیهات و تجربیات در مرز با سایر ادیان و سنت‌های دینی است، بشناسد. به ویژه، آن دسته از الهیات که ویژگی منحصر به فرد رویداد تجسم را انکار می کنند. در عیسی، الوهیت در درجه عالی وجود دارد، اما اساساً متفاوت از همه نیست. در دیگر تحقیقات الهیاتی، رابطه عیسی با پدر با سایر بنیانگذاران با الوهیت یکی شده است و عیسی دیگر تنها راه شناخت پدر نیست. سرانجام، کسانی هستند که خواستن رستگاری ابدی را با میل به سعادت، رفاه و پیشرفت درونی جایگزین می کنند.
سه خط کلامی نشان دهنده راههای معنوی بسیاری است. هیچ محکومیت جهانی در مورد دعای ذن بودیسم وجود ندارد. این روش برای برخی تکنیک‌ها که جسم و روح را مستعد دعا می‌کند، باز می‌گذارد، اما درباره پذیرش غیرانتقادی روشی که نتایج مشکوک را به همراه دارد، هشدار می‌دهد. هدف ذاتی مراقبه ذن، سکون و آرامشی است که مستلزم کنار گذاشتن تعهد به تاریخ است. علاوه بر این، ذن اغلب با معرفی پانتئیسم، تفاوت بین خود و دنیای اطراف را از بین می برد. نتیجه‌گیری‌های ناروا را می‌توان از پلورالیسم دینی تغذیه کرد، مانند این اعتقاد که پلورالیسم دینی در واقع به کثرت گرایی قانون تبدیل می‌شود. راه معنوی و دعایی ایمان، تابع مجموع راه‌های ایمان است. در نتیجه، نه مسیح جایگاه مرکزی خواهد داشت و نه تثلیث به راز خدا باز می شود.خط سومی که در عیسی مثالی ساده و البته نجیب می بیند، به برنامه های سفری از دعا منتهی می شود که از طریق فرآیندی به دنبال همذات پنداری با الهی هستند. تخلیه داخلی ما به تجربه عیسی نگاه می کنیم، اما فقط به عنوان نمونه و نه تعیین کننده، که باعث ایجاد ایده غلبه بر تجربه خود عیسی می شود.
دعای عیسی و کلیسا
ارجاع اساسی به دعا است همانطور که عیسی آن را بیان کرد و نشان داد. تمام محورهای رسالت او را همراهی می کند و بیانگر رابطه صمیمی و دست نیافتنی فرزندی با پدر است. ثمره آن تقدیم کامل و کامل به مأموریتی است که به او سپرده شده است. «در دعای پروردگار محور آرزوها و رسیدن به سعادت زمینی نیست، بلکه ارتباط با پدر است». خداوند در این مورد به شاگردان دستورات زیادی نداد. «سادگی ظاهری و صداقت باطنی مهمترین عناصر هستند». زندگی و نماز را نمی توان از هم جدا کرد. در میان آموزه ها، دعای پدر ما برتر است. در آن، مؤمن با عیسی عواطف فرزندی و اراده رستگاری ابا را در میان می گذارد.
هدف دعای مسیحی آشکار ساختن یک ژست آزادانه از شناخت خدا است، بدون اینکه خود را در معرض هیچ گونه استثمار قرار دهد. زندگی به برکت دعا تبدیل به سفر واقعی ایمان و توکل به خدا می شود، استقامت در نماز نشانه ایمان زنده است، ترک آن نشان دهنده ایمان ضعیف و نامطمئن است. Opus Dei گشودگی به زندگی ابدی و در عین حال تعهدی ملموس در امروز همه است. این ثمره زهد نیست، بلکه هدیه روح است که به رابطه فرزندی با خدا می گشاید، عشق به همسایه و تعهد در جهان و تاریخ را تغذیه می کند. . در اینجا ما یاد می گیریم که با گوش دادن به کتاب مقدس در تمرین leccio divina با دقت دعا کنیم.و مهمتر از همه در برگزاری مراسم مذهبی که مرکز آن عشای ربانی است. تمام مشخصات متوالی است: درخواست، شفاعت، شکر و غیره. و همچنین اشکال دعای آوازی یا بهتر بگوییم مراقبه و تفکر. در هر صورت، اصالت زندگی مؤمن مقدم بر تکنیک هایی است که هر چند قابل درک هستند. دومی برای بررسی مراحل بلوغ که معمولاً در سه زمینه نشان داده می شود باز است: تطهیر، روشنگری و اتحاد با خدا. کلیسا همیشه در مریم الگوی برجسته و نمونه کامل معنای دعا را تشخیص داده است. عنصر بسیاری از رویدادها و تعهدات زندگی است، اما زمینه یا ظرفی که می تواند به تمام حرکات زندگی معنا بدهد، محیط حیاتی که در آن اتحاد فرزندی با ابای عیسی دمیده می شود.