در واقع، اگر نامه ای از جانب خدای متعال برای مخلوق خود نباشد

در واقع، اگر نامه ای از جانب خدای متعال برای مخلوق خود نباشد، کتاب مقدس چیست؟"
در این قسمت از نامه قدیس گریگوری کبیر به تئودور که در قسطنطنیه حرفه پزشکی می‌کرد، تمام معنای امروزی دعا پنهان است. این نقل در جلد مهم این گفتار نیز آمده است، «دعای دل. سنت ها و تجربه "(ویرایش جوزپه فرو گارل، با پیشگفتار اسقف اعظم کورادو لورفیس از پالرمو. لیندو 2019): این مجموعه مداخلات، هم توسط شخصیت ها و راهبان غربی، و هم توسط نمایندگان جهان ارتدکس، به ما کمک می کند تا درک بهتری داشته باشیم. چیزی که به تدریج در هجوم هدایا، رزرو و مصرف در تعطیلات در حال فرار است که در عوض باید ما را در جهت مخالف سوق دهد. نماز وسیله لازم برای این سفر است. اما چگونه دعا کنیم؟ در حال حاضر معروف، حتی در غرب،داستان های یک زائر روسی ، همانطور که ماسیج بیلاوسکی در «Stannik» توضیح می دهد. معنویت زائر روسی "(نسخه های لما پرس، 2017)، مسافر بی خانمان در سفر خود پیام دعای ساده ای را به ارمغان می آورد، دعایی که قلب آن را دیکته می کند تا در سکوت داخلی حتی و بالاتر از همه در لحظات بحران اعلام شود. فقر، گرسنگی و تحمل خشونت.
با چیزی که اشاره به نامه قدیس گرگوری کبیر دارد، زیرا زائر روسی، از جمله چیزهای معدود، یک کتاب مقدس می آورد.. و این نکته اساسی است. در کتاب دعای قلب و در بسیاری از نشریات دیگر، این سوال نگران کننده مطرح می شود که چگونه باید دعا کرد تا از تبدیل شدن نماز به یک دایره باطل خودارجاعی جلوگیری کرد و شاید صحیح ترین پاسخ، پاسخ گویدو اینوسنزو گارگانو، راهب کامالدوزی باشد. و همچنین یک معلم به مؤسسه کتاب مقدس پاپی: "به نظر می رسد صحت دعا از کتاب مقدس ناشی می شود و به لطف تغذیه تضمین شده توسط کتاب مقدس رشد می کند". همانطور که کارلو روچتا در «فرستادن نام عیسی» (EDB، 2008) نیز تأکید کرده است، جستجو برای دعای قلب، از چند هجا گرفته تا «پروردگار عیسی مسیح پسر خدا، رحم کن». بر من گناهکار»، نمی توان از تحقیقات کتاب مقدس و الهیات غافل شد. احتمالا این روش است،از مشارکت های ذکر شده و از تجربیات شناخته شده تا کنون، کمک یک راهنمای معنوی، ارتباط با کتاب مقدس (مثلاً مزامیر از این نظر اهمیت زیادی داشته است)، خواندن دعاهای ساختارمند و مستمر، مانند تسبیح با کارکرد آرامش بخشی به عاطفه قلب، بهترین راه برای تلفیق نماز با بصیرت است.
نیاز دیگری از جلد دعای دل پدیدار می شود: کنار گذاشتن، و نه تنها در نماز، غرور فرهنگی، وسوسه به چهار قسمت شدن موها با نشان دادن دانایی به همگان، خلاصه تلاش کردن. منیت قدیمی را که می‌خواهد در همه چیز و هرکس ظاهر شود، کاهش دهید و موانع و دردهایی را که ناگزیر در جاده با آن مواجه می‌شوید به دیگران نسبت دهید. اساساً، این قبلاً نوعی رها شدن به خداست.